ജിമ്മി ചേന്ദമംഗലം -വാർദ്ധക്യം……
————————–
ജരാനരകൾ ബാധിച്ച ..
ഉടയവർക്ക്
വിളക്കായി
ചോരയും
നീരും
കത്തി
തീർന്ന….
സ്നേഹം
നിറഞ്ഞ മനസ്സുമായ്
മോഹങ്ങൾക്ക്
വിശ്രമം നല്കി
മൂകമാകുന്ന
കാലം …
പിന്നി
പോയ ഓർമകളെ
തുന്നുവാൻ
കഴിയാത്ത
ശൂന്യതയുടെ
നേരം ….
കാലത്തിനൊപ്പം
ഓടാൻ
കഴിയാതെ,
കാലവും
കൈഒഴിഞ്ഞ
കറുത്ത
അധ്യായം ….
തിരക്കുള്ള
ബന്ധുക്കളും
തിരക്കാത്ത
മക്കളും
തനിച്ചാകുന്നു
ഞാൻ …
മനസ്സിനൊപ്പം
എത്താത്ത
ശരീരത്തെ
മനസ്സിനും
മടുത്തു പോകുന്നു
പ്രതീഷകൾ
വറ്റിയ
അടഞ്ഞ
വാതിലിൻ മുന്നിൽ
നിറഞ്ഞ
മനസ്സുമായി
ഞാൻ
കാത്തിരിക്കുന്നു
മരണത്തിനായി
….
പലരും
കൊതിക്കുന്നു
അ
നിമിഷത്തെ ..
ഉയർന്നു
പൊങ്ങുന്നൂ
എന്റെ
ശ്വാസം
തുറന്നടയുന്നു
വില്പത്രം
ഉറങ്ങുന്ന
പെട്ടികൾ
നിറഞ്ഞ
പുഞ്ചിരിയോടെ
ഞാൻ
യാത്രയാകാം…
കരഞ്ഞെന്ന്
വരുത്തിയ
കണ്ണുകൾക്ക്
പിന്നിലെ
ചിരിക്കുന്ന
മക്കൾ തൻ
ഹൃദയം
കണ്ടുകൊണ്ടു